Я раніцою ў белай вілі
Адчуў усё: і кветак пах,
I рыбы смак, што налавілі,
I сілу сьвежасьці ў руках,
I кіпень песьні ў кіпарысе,
I ў сонным моры сонца ўсход...
Душа, жаданьням пакарыся,
Вядзі мяне ў блакітны грот.
На лёгкім чоўне зь сіньёрынай
Мы паплывем паўз берагі,
Зь імкненьнем, з мэтаю адзінай
Убачыць сёньня сьвет другі,
Прыгожы сьвет, гульню прыроды,
Пячору з казачным сьвятлом,
Дзе па вадзе, здаецца, бродам
Пайшоў-бы зь любай за чаўном.
Там дно глыбокае паднялі
Праменьні дзіўнай сінявы.
Там цішыня празрыстай хвалі,
Там шлях губляецца крывы.
|
|
